Σάββατο 26 Μαρτίου 2016
Επιπλέον μέτρα 3 δισ. ζητά η τρόικα – «Θα πέσουμε», λέει το Μαξίμου
ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΆΜΕ
Ο χρόνος κυλά σε βάρος της Ελλάδας όσο είναι ανοιχτή η αξιολόγηση και η εμπλοκή δεν θα αργήσει να παρουσιαστεί, αφού οι δανειστές ζητούν το μίνιμουμ επιπλέον μέτρα 3 δισ.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι δανειστές δεν επιθυμούν να
κλείσει η αξιολόγηση διότι δεν θέλουν να ξεκινήσει η συζήτηση για το
χρέος.
Οι εκτιμήσεις των οικονομολόγων αναφέρουν ότι ακόμα και αν συμφωνήσει
το ΔΝΤ ότι το 2015 έκλεισε με πρωτογενές πλεόνασμα 0,2% αντί για
έλλειμμα 0,6% όπως αυτό εκτιμά, οι συζητήσεις και η επίτευξη συμφωνίας
προϋποθέτουν «μίνιμουμ» νέα μέτρα 3 δισ. ευρώ από το 2016 έως το 2018,
με στόχο την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ.
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016
25η Μαρτίου 2016: Ελευθερία στα νεώτερα χρόνια
«Ελευθερία ή θάνατος» είναι η φράση όλων ανεξαιρέτως των
εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων από τον 18ο μέχρι τον 20ο αιώνα. Θα αρχίσω
και θα τελειώσω με τον Ρήγα Φεραίο.
Όμως, είναι συνάμα και αξίωση για δημοκρατία σύμφωνα με την ανθρωπολογική ετερότητά μιας κοινωνικής οντότητας. Βασικά, τονίζουμε, η Ελευθερία κλασικά νοούμενη, όπως για παράδειγμα ήταν φυτεμένη στο ιστορικό μυαλό του Ρήγα, δεν είναι μεταφυσική έννοια, άπιαστη, άυλη και υποθετική.
Η Ελευθερία έχει τρεις χειροπιαστές όψεις: Την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την κορύφωση του πολιτειακού βίου με την κατάκτηση της Πολιτικής Ελευθερίας.
Με φιλοσοφικούς όρους, Ελευθερία είναι η απερίσπαστη απόλαυση της ανθρώπινης ετερότητας. Ετερότητα είναι η δυνατότητα μιας οντότητας να υπάρχει ως διακριτή ταυτότητα, μοναδική, ανόμοια, ανεπανάληπτη, να είναι δηλαδή ετερότητα ως προς καθετί που δεν είναι ο εαυτός της. Η αξίωση ελευθερίας, είναι, ουσιαστικά, η αξίωση μιας κοινωνίας να απολαύσει την ανθρωπολογική ετερότητά της όπως κτίστηκε χωροχρονικά.
Αξίωση αυτοθέσμισης, αυτοδιάθεσης, ισοτιμίας με τις άλλες κοινωνίες, εν ολίγοις, αξίωση μιας κοινωνικής οντότητας να είναι εθνικά ανεξάρτητη. Από τον 18ο μέχρι τον 20ο αιώνα είχαμε δεκάδες εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες κατά των αυτοκρατορικών και αποικιακών δυνάμεων. Συντομογραφικά θα δούμε τώρα την πολιτικοστοχαστική και διεθνοπολιτική συγκυρία αυτών των αγώνων ελευθερίας.
Διαδοχικά, με αφετηρία τον 15ο και 16ο αιώνα η αντί-θεοκρατία κατά του Ρωμαιοκαθολικού δεσποτισμού εξελίχθηκε σε αντι-μεταφυσικό κίνημα, το οποίο, τελικά, επηρέασε την πολιτική με τον εξής απλό αλλά καθοριστικό τρόπο: Πρώτον, οδήγησε σε μια υλιστική και συνάμα ιδεολογική νοηματοδότηση της ζωής στην δημόσια σφαίρα και δεύτερον, σε μια νοηματοδότηση της πολιτικής ενδοκρατικά και διακρατικά με όρους ισχύος.
Μέχρι και τις μέρες μας στις δυτικές κοινωνίες –της Ελλάδας μη εξαιρουμένης– σημαίνει μια ανένδοτη πάλη των διανοητικών ελίτ για εκδίωξη από την δημόσια σφαίρα όχι μόνο της θρησκείας αλλά και του πνεύματος, εν γένει.
Στο σημείο αυτό, λοιπόν, για να κατανοήσουμε την θέση της ελευθερίας ως κοσμοθεωρητικού αιτήματος, ως δηλαδή ενός εκ της φύσεώς του πνευματικού αιτήματος, απαιτείται να αντιπαραβάλουμε την κλασική-αριστοτελική νοηματοδότηση της πολιτικής με την νεοτερική. Κλασικά-αριστοτελικά και ανθρωποκεντρικά νοούμενα, το Κοινωνικό γεγονός και το Πολιτικό γεγονός σημαίνουν περίπου τα εξής: Υπό συνθήκες Ανεξαρτησίας ως Υψηλοτάτης, Υπερτάτης και Εσχάτης πολιτικής και ηθικής αρχής, το Πολιτικό γεγονός είναι ο συλλογικός κατ’ αλήθειαν βίος στο πλαίσιο του οποίου μια ελεύθερη κοινωνική οντότητα αναζητά τον συλλογικό τρόπο ζωής.
Ένα συλλογικό τρόπο ζωής που θα είναι συμβατός με την ανθρωποκεντρικά θεμελιωμένη ετερότητά της. Στην κλασική εποχή, οι πολίτες, ασκώντας την καθολική αρμοδιότητα του εντολέα συγκροτούνταν Πολιτειακά ως Δήμος, όριζαν τους νόμους και ήλεγχαν άμεσα και καθημερινά την εφαρμογή τους. Κοινωνία και εξουσία ταυτίζονταν: Η ατομική και κοινωνική ελευθερία κορυφώνονταν σε πολιτική ελευθερία. Δηλαδή, πολιτική ελευθερία με την έννοια του αυτοκαθορισμού του ατόμου και πέραν του ατομικού του βίου και στο πεδίο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, την πολιτειακή διασφάλιση του ρόλου των πολιτικοποιημένων πολιτών ως άμεσων εντολέων και τον προσδιορισμό της ελευθερίας με όρους όχι αυτονομίας της εξουσίας αλλά αυτονομίας των πολιτών-εντολέων που εμπλέκονταν άμεσα και καθημερινά στα πολιτικά δρώμενα.
Έτσι, σύμφωνα με την κλασική-Αριστοτελική αντίληψη, ανθρώπινη ετερότητα, δημοκρατία και πολιτική ελευθερία είναι νοήματα οργανικά συναρτημένα σ’ ένα πνευματικό και συνάμα αισθητό Όλο, την Πολιτεία. Το κλασικό σύστημα θεωρείται παραδειγματικό γιατί κατόρθωσε να ενσωματώσει τα πνευματικά κριτήρια και παράγοντες στον πολιτικό βίο και συνάμα να καθιερώσει το Ιδεώδες της Ανεξαρτησίας, όπως λεγόταν στην κλασική εποχή η Εθνική Ανεξαρτησία, ως θέσφατο και Υπέρτατη διαπολιτειακή ηθική αρχή. Το κλασικό σύστημα καταστράφηκε, υπενθυμίζω, όταν η Αθήνα δεν σεβάστηκε την Ανεξαρτησία των άλλων Πόλεων και είχαμε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Χωρίς να επεκταθώ στο Βυζάντιο λέω μόνο ότι, αν αντί σταυροφοριών, μια μόνο ματιά στην Βυζαντινή Οικουμένη θα έκανε τους Δυτικούς της ύστερης Μεσαιωνικής φάσης να καταλάβουν ότι, για να έχεις πολιτική και μάλιστα κοσμοσυστημική, δεν χρειάζεται η «νιτσεϊκή θανάτωση του Θεού», ούτε βεβαίως χρειάζεται να οδηγηθούν στο αδιέξοδο του εκμηδενισμού του πνεύματος από την δημόσια πολιτική. Ούτε ασφαλώς η μεταφυσική πίστη των ανθρώπων είναι συνώνυμη της Θεοκρατίας. Αυτές είναι θλιβερές υπεραπλουστεύσεις οφειλόμενες, στα πνευματικά τραύματα που προκάλεσε η Ρωμαιοκαθολική Θεοκρατία.
Βασική λοιπόν θέση μας είναι ότι τα έθνη του κόσμου τον 19ο και 20ο αιώνα εν μέσω της γιγαντομαχίας των διεθνιστικοϋλιστικών ιδεολογιών που δημιουργούσαν διεθνοπολιτικες συμπληγάδες, διεξάγωντας εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αξίωσαν εθνική ανεξαρτησία για να ενσωματώσουν το πνεύμα τους στο δική τους ελεύθερη πολιτεία. Όμως, η νοηματοδότηση της πολιτικής με υλιστικούς όρους σήμαινε, εν τέλει, νοηματοδότηση της πολιτικής με όρους ισχύος.
Αφήνοντας κατά μέρος τους καλοπροαίρετους υλιστές φιλόσοφους των Νέων Χρόνων που φιλοδόξησαν «να θανατώσουν τον θεό» τονίζω τις εξής διεθνοπολιτικές συνέπειες της νοηματοδότησης της πολιτικής με όρους ισχύος: Την βίαιη και με ρατσιστικούς όρους ανθρωπολογική ολοκλήρωση στην Ευρώπη, στην Βόρειο Αμερική που εκτελέστηκε με εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες μεγάλης κλίμακας. Το αποικιοκρατικό και αυτοκρατορικό φαινόμενο που προκάλεσε μια μακραίωνη γιγαντιαία διατάραξη του πλανητικού πολιτικού γίγνεσθαι. Με απλά ελληνικά αυτό σημαίνει επί πέντε σχεδόν αιώνες τον κατεξουσιασμό και την καταδυνάστευση του πλανήτη.
Οι αποικιοκρατικές δυνάμεις εκτέλεσαν το μεγαλύτερο πλιάτσικο πλουτοπαραγωγικών πόρων όλων των εποχών, καταδυνάστευσαν έθνη με μακραίωνα εθνικά κτίσματα πολιτικού πολιτισμού, ανέστειλαν ή αντέστρεψαν την φυσιολογική πορεία των εθνικών πολιτικών πολιτισμών και γέννησαν απίστευτα διεθνοσοβινιστικά δόγματα εκπολιτισμού που επανέφεραν την ανθρωπότητα στην εποχή της βαρβαρότητας. Σήμαινε την τυραννία, μεγάλα νεκροταφεία απλών ανθρώπων της πλανητικής καθημερινής πραγματικότητας και μια γιγαντιαία πολιτικοκοινωνική αποσταθεροποίηση που καλά κρατάει μέχρι τις μέρες μας. Αυτή η καταστροφή συντελέστηκε σε μια ιστορική εποχή που τα έθνη του πλανήτη θα μπορούσαν να κάνουν περαιτέρω βήματα πολιτικού πολιτισμού.
Το τέλος του Μεσαίωνα ήταν μια κομβική ιστορική στιγμή μιας διαδρομής δύο χιλιετιών: Την κλασική εποχή διαδέχθηκε ο πολιτικός και πολιτισμικός εμβολισμός της Ανατολής από τον Αλέξανδρο, ακολούθησαν η ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή και η Βυζαντινή Οικουμένη.
Διόλου τυχαίο, βλέπουμε και οι τρεις αυτές περιπτώσεις, περισσότερο όμως η Βυζαντινή Οικουμένη, κατέτειναν προς ένα κοσμοσυστημικό πλουραλισμό και μια αποδοχή της κοινωνικής ετερότητας των εθνών. Δύσκολη, μακραίωνη, αλλά σταθερή πορεία. Μπορούμε να πούμε ότι, όπως το παράδειγμα της Βυζαντινής Οικουμένης δείχνει, τα έθνη θα μπορούσαν να συνυπάρξουν υπό πιο ήρεμες συνθήκες, ιδιαίτερα αν η μετάβαση του ευρωπαϊκού μεσαίωνα έπαιρνε άλλη μορφή.
Εκεί λοιπόν που οι κοινωνικές οντότητες του πλανήτη συναλλάσσονταν αναμιγνύονταν, συγκροτούνταν και προχωρούσαν εν μέσω δυσκολιών και συγκρούσεων από τη μια εποχή στην άλλη η αποικιοκρατία και οι αυτοκρατορίες των Νέων Χρόνων τάραξαν τις σεισμικές πλάκες του πλανήτη και υποδούλωσαν έθνη τρισχιλιετούς διαμόρφωσης.
Οι αγώνες ανεξαρτησίας των δύο τελευταίων αιώνων, όμως, έδειξαν ότι ερήμην καθεστώτων, αυτοκρατοριών, υπερεθνικών δομών και ιδεολογικών αντιλήψεων οι κοινωνικές οντότητες ποτέ δεν έπαυσαν να διαμορφώνονται εθνικά. Καταμαρτυρείται από το γεγονός ότι κάποια στιγμή η εθνική τους κοσμοθεωρία εκρήγνυται αξιώνοντας συλλογική ελευθερία.
Πολύ πέραν των πεζών και συμβατικών συζητήσεων, ορίζουμε την εθνική κοσμοθεωρία ως ένα χωροχρονικό πνευματικό και ανθρωπολογικό επίτευγμα: Ως εθνική κοσμοθεωρία ορίζουμε, το διαχρονικό κοινωνιοκεντρικό κτίσιμο του πνευματικού κόσμου και της ανθρωπολογικής ετερότητας μιας οποιασδήποτε κοινωνικής οντότητας. Η εθνική κοσμοθεωρία είναι χωροχρονικό πνευματικό γεγονός το οποίο δεν καταστέλλεται και δεν κατεξουσιάζεται.
Είναι η πνευματική μαγιά που βρίσκεται στον πυρήνα των αξιώσεων ελευθερίας και που περιέχει πολύ δύναμη για να μπορεί να στηρίξει αγώνες ελευθερίας κατά τυράννων απείρως υπέρτερης ισχύος.
Η εθνική κοσμοθεωρία είναι πρωτίστως πνευματικό και ανθρωπολογικό κατόρθωμα που σωρευτικά κτίζει τον πολιτικό πολιτισμό τοπικά και οικουμενικά. Αν και διαφορετικού περιεχομένου για κάθε κοινωνική οντότητα η εθνική κοσμοθεωρία είναι μορφικά πανομοιότυπη γιατί ενσαρκώνει τις ίδιες αξιώσεις για απαλλαγή από τυράννους, για δημοκρατία και για ελευθερία. Με εθνική κοσμοθεωρία είναι προικισμένες όλες οι κοινωνικές οντότητες στην Ανατολή, στον Νότο, στον Βορρά και στην Δύση.
Οι βαθμίδες αυτού του πολιτισμού και πολιτικού κατορθώματος, όμως, ποικίλουν: Αλλού υπάρχουν κτίσματα χιλιετιών, αλλού αιώνων και αλλού λιγότερο. Όπου και να κτίζεται και όπως και να κτίζεται, όμως, η εθνική κοσμοθεωρία είναι σίγουρα οικουμενικό κατόρθωμα και κεκτημένο όλων των κοινωνιών, γιατί εγγενώς συνυφασμένη με την οντολογικού περιεχομένου ανθρώπινη ελευθερία.
Το ανθρώπινο μάτι για να βλέπει καθαρά, ήρεμα και ειρηνικά απαιτείται να είναι ποτισμένο με το πνευματικό βάλσαμο της εθνικής κοσμοθεωρίας ως αξίωση δημοκρατίας και ελευθερίας. Από μια τέτοια εθνική κοσμοθεωρία εμφορείται ο Ρήγας Φεραίος.
Είναι χαρακτηριστική η βαθειά πολιτική ματιά του Ρήγα Βελεστινλή για τα έθνη του Μικρασιατικού ιστορικού βάθους. Ο Ρήγας Φεραίος, τα έβλεπε ως την πνευματική και ανθρωπολογική ουσία που υποστασιοποιεί τις ανθρώπινες σχέσεις συνδέοντα το παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον, συνυφαίνοντας συνάμα ειρηνικές σχέσεις και συναλλαγές. Αν εκλείψουν οι τύραννοι, βασικά λέει ο Ρήγας, οι χωροχρονικά κτισμένες εθνικές κοινωνίες μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά σεβόμενες τις εκατέρωθεν εθνικές κοσμοθεωρίες.
Ο Ρήγας μπορούσε να διακρίνει τα εθνικά κτίσματα ως Κοινωνικά γεγονότα ως προς τα οποία το Πολιτικό γεγονός πρέπει να είναι συμβατό και προσαρμοσμένο υπό συνθήκες αδιαφοροποίητης πολιτικής ελευθερίας. Τα αλάνθαστα πνευματικά κύτταρα του Ρήγα έβλεπαν καθαρά ότι απαλλαγή από την τυραννία, ανεξαρτησία, δημοκρατία και ελευθερία είναι αλληλένδετα. Γι’ αυτό σύνδεσε ευθέως την αξίωση απαλλαγής από την τυραννία, την αξίωση για εθνική ανεξαρτησία και την αξίωση για δημοκρατία.
Αναφέρω χαρακτηριστικά αποσπάσματα του Ρήγα Φεραίου:
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!
Έσχατη λοιπόν υπόθεση η ελευθερία. Όπως έσχατος είναι και ο θάνατος. Η επίδειξη αυτοθυσίας που τόσο συχνά καταμαρτυρείται προσδιορίζει και την Υπέρτατη θέση της ελευθερίας στην ανθρώπινη ζωή. Την φράση «Ελευθερία ή θάνατος» την ακούμε με τις ίδιες ή διαφορετικές λέξεις επί χιλιετίες. Είναι μια γενική κοσμοθεωρητική παραδοχή που ενσαρκώνει την αξίωση μιας κοινωνικής οντότητας να απαλλαγεί από εξωγενείς δεσποτισμούς και κατεξουσιασμούς.«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»,
Όμως, είναι συνάμα και αξίωση για δημοκρατία σύμφωνα με την ανθρωπολογική ετερότητά μιας κοινωνικής οντότητας. Βασικά, τονίζουμε, η Ελευθερία κλασικά νοούμενη, όπως για παράδειγμα ήταν φυτεμένη στο ιστορικό μυαλό του Ρήγα, δεν είναι μεταφυσική έννοια, άπιαστη, άυλη και υποθετική.
Η Ελευθερία έχει τρεις χειροπιαστές όψεις: Την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την κορύφωση του πολιτειακού βίου με την κατάκτηση της Πολιτικής Ελευθερίας.
Με φιλοσοφικούς όρους, Ελευθερία είναι η απερίσπαστη απόλαυση της ανθρώπινης ετερότητας. Ετερότητα είναι η δυνατότητα μιας οντότητας να υπάρχει ως διακριτή ταυτότητα, μοναδική, ανόμοια, ανεπανάληπτη, να είναι δηλαδή ετερότητα ως προς καθετί που δεν είναι ο εαυτός της. Η αξίωση ελευθερίας, είναι, ουσιαστικά, η αξίωση μιας κοινωνίας να απολαύσει την ανθρωπολογική ετερότητά της όπως κτίστηκε χωροχρονικά.
Αξίωση αυτοθέσμισης, αυτοδιάθεσης, ισοτιμίας με τις άλλες κοινωνίες, εν ολίγοις, αξίωση μιας κοινωνικής οντότητας να είναι εθνικά ανεξάρτητη. Από τον 18ο μέχρι τον 20ο αιώνα είχαμε δεκάδες εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες κατά των αυτοκρατορικών και αποικιακών δυνάμεων. Συντομογραφικά θα δούμε τώρα την πολιτικοστοχαστική και διεθνοπολιτική συγκυρία αυτών των αγώνων ελευθερίας.
Διαδοχικά, με αφετηρία τον 15ο και 16ο αιώνα η αντί-θεοκρατία κατά του Ρωμαιοκαθολικού δεσποτισμού εξελίχθηκε σε αντι-μεταφυσικό κίνημα, το οποίο, τελικά, επηρέασε την πολιτική με τον εξής απλό αλλά καθοριστικό τρόπο: Πρώτον, οδήγησε σε μια υλιστική και συνάμα ιδεολογική νοηματοδότηση της ζωής στην δημόσια σφαίρα και δεύτερον, σε μια νοηματοδότηση της πολιτικής ενδοκρατικά και διακρατικά με όρους ισχύος.
Μέχρι και τις μέρες μας στις δυτικές κοινωνίες –της Ελλάδας μη εξαιρουμένης– σημαίνει μια ανένδοτη πάλη των διανοητικών ελίτ για εκδίωξη από την δημόσια σφαίρα όχι μόνο της θρησκείας αλλά και του πνεύματος, εν γένει.
Στο σημείο αυτό, λοιπόν, για να κατανοήσουμε την θέση της ελευθερίας ως κοσμοθεωρητικού αιτήματος, ως δηλαδή ενός εκ της φύσεώς του πνευματικού αιτήματος, απαιτείται να αντιπαραβάλουμε την κλασική-αριστοτελική νοηματοδότηση της πολιτικής με την νεοτερική. Κλασικά-αριστοτελικά και ανθρωποκεντρικά νοούμενα, το Κοινωνικό γεγονός και το Πολιτικό γεγονός σημαίνουν περίπου τα εξής: Υπό συνθήκες Ανεξαρτησίας ως Υψηλοτάτης, Υπερτάτης και Εσχάτης πολιτικής και ηθικής αρχής, το Πολιτικό γεγονός είναι ο συλλογικός κατ’ αλήθειαν βίος στο πλαίσιο του οποίου μια ελεύθερη κοινωνική οντότητα αναζητά τον συλλογικό τρόπο ζωής.
Ένα συλλογικό τρόπο ζωής που θα είναι συμβατός με την ανθρωποκεντρικά θεμελιωμένη ετερότητά της. Στην κλασική εποχή, οι πολίτες, ασκώντας την καθολική αρμοδιότητα του εντολέα συγκροτούνταν Πολιτειακά ως Δήμος, όριζαν τους νόμους και ήλεγχαν άμεσα και καθημερινά την εφαρμογή τους. Κοινωνία και εξουσία ταυτίζονταν: Η ατομική και κοινωνική ελευθερία κορυφώνονταν σε πολιτική ελευθερία. Δηλαδή, πολιτική ελευθερία με την έννοια του αυτοκαθορισμού του ατόμου και πέραν του ατομικού του βίου και στο πεδίο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, την πολιτειακή διασφάλιση του ρόλου των πολιτικοποιημένων πολιτών ως άμεσων εντολέων και τον προσδιορισμό της ελευθερίας με όρους όχι αυτονομίας της εξουσίας αλλά αυτονομίας των πολιτών-εντολέων που εμπλέκονταν άμεσα και καθημερινά στα πολιτικά δρώμενα.
Έτσι, σύμφωνα με την κλασική-Αριστοτελική αντίληψη, ανθρώπινη ετερότητα, δημοκρατία και πολιτική ελευθερία είναι νοήματα οργανικά συναρτημένα σ’ ένα πνευματικό και συνάμα αισθητό Όλο, την Πολιτεία. Το κλασικό σύστημα θεωρείται παραδειγματικό γιατί κατόρθωσε να ενσωματώσει τα πνευματικά κριτήρια και παράγοντες στον πολιτικό βίο και συνάμα να καθιερώσει το Ιδεώδες της Ανεξαρτησίας, όπως λεγόταν στην κλασική εποχή η Εθνική Ανεξαρτησία, ως θέσφατο και Υπέρτατη διαπολιτειακή ηθική αρχή. Το κλασικό σύστημα καταστράφηκε, υπενθυμίζω, όταν η Αθήνα δεν σεβάστηκε την Ανεξαρτησία των άλλων Πόλεων και είχαμε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Χωρίς να επεκταθώ στο Βυζάντιο λέω μόνο ότι, αν αντί σταυροφοριών, μια μόνο ματιά στην Βυζαντινή Οικουμένη θα έκανε τους Δυτικούς της ύστερης Μεσαιωνικής φάσης να καταλάβουν ότι, για να έχεις πολιτική και μάλιστα κοσμοσυστημική, δεν χρειάζεται η «νιτσεϊκή θανάτωση του Θεού», ούτε βεβαίως χρειάζεται να οδηγηθούν στο αδιέξοδο του εκμηδενισμού του πνεύματος από την δημόσια πολιτική. Ούτε ασφαλώς η μεταφυσική πίστη των ανθρώπων είναι συνώνυμη της Θεοκρατίας. Αυτές είναι θλιβερές υπεραπλουστεύσεις οφειλόμενες, στα πνευματικά τραύματα που προκάλεσε η Ρωμαιοκαθολική Θεοκρατία.
Βασική λοιπόν θέση μας είναι ότι τα έθνη του κόσμου τον 19ο και 20ο αιώνα εν μέσω της γιγαντομαχίας των διεθνιστικοϋλιστικών ιδεολογιών που δημιουργούσαν διεθνοπολιτικες συμπληγάδες, διεξάγωντας εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες αξίωσαν εθνική ανεξαρτησία για να ενσωματώσουν το πνεύμα τους στο δική τους ελεύθερη πολιτεία. Όμως, η νοηματοδότηση της πολιτικής με υλιστικούς όρους σήμαινε, εν τέλει, νοηματοδότηση της πολιτικής με όρους ισχύος.
Αφήνοντας κατά μέρος τους καλοπροαίρετους υλιστές φιλόσοφους των Νέων Χρόνων που φιλοδόξησαν «να θανατώσουν τον θεό» τονίζω τις εξής διεθνοπολιτικές συνέπειες της νοηματοδότησης της πολιτικής με όρους ισχύος: Την βίαιη και με ρατσιστικούς όρους ανθρωπολογική ολοκλήρωση στην Ευρώπη, στην Βόρειο Αμερική που εκτελέστηκε με εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες μεγάλης κλίμακας. Το αποικιοκρατικό και αυτοκρατορικό φαινόμενο που προκάλεσε μια μακραίωνη γιγαντιαία διατάραξη του πλανητικού πολιτικού γίγνεσθαι. Με απλά ελληνικά αυτό σημαίνει επί πέντε σχεδόν αιώνες τον κατεξουσιασμό και την καταδυνάστευση του πλανήτη.
Οι αποικιοκρατικές δυνάμεις εκτέλεσαν το μεγαλύτερο πλιάτσικο πλουτοπαραγωγικών πόρων όλων των εποχών, καταδυνάστευσαν έθνη με μακραίωνα εθνικά κτίσματα πολιτικού πολιτισμού, ανέστειλαν ή αντέστρεψαν την φυσιολογική πορεία των εθνικών πολιτικών πολιτισμών και γέννησαν απίστευτα διεθνοσοβινιστικά δόγματα εκπολιτισμού που επανέφεραν την ανθρωπότητα στην εποχή της βαρβαρότητας. Σήμαινε την τυραννία, μεγάλα νεκροταφεία απλών ανθρώπων της πλανητικής καθημερινής πραγματικότητας και μια γιγαντιαία πολιτικοκοινωνική αποσταθεροποίηση που καλά κρατάει μέχρι τις μέρες μας. Αυτή η καταστροφή συντελέστηκε σε μια ιστορική εποχή που τα έθνη του πλανήτη θα μπορούσαν να κάνουν περαιτέρω βήματα πολιτικού πολιτισμού.
Το τέλος του Μεσαίωνα ήταν μια κομβική ιστορική στιγμή μιας διαδρομής δύο χιλιετιών: Την κλασική εποχή διαδέχθηκε ο πολιτικός και πολιτισμικός εμβολισμός της Ανατολής από τον Αλέξανδρο, ακολούθησαν η ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή και η Βυζαντινή Οικουμένη.
Διόλου τυχαίο, βλέπουμε και οι τρεις αυτές περιπτώσεις, περισσότερο όμως η Βυζαντινή Οικουμένη, κατέτειναν προς ένα κοσμοσυστημικό πλουραλισμό και μια αποδοχή της κοινωνικής ετερότητας των εθνών. Δύσκολη, μακραίωνη, αλλά σταθερή πορεία. Μπορούμε να πούμε ότι, όπως το παράδειγμα της Βυζαντινής Οικουμένης δείχνει, τα έθνη θα μπορούσαν να συνυπάρξουν υπό πιο ήρεμες συνθήκες, ιδιαίτερα αν η μετάβαση του ευρωπαϊκού μεσαίωνα έπαιρνε άλλη μορφή.
Εκεί λοιπόν που οι κοινωνικές οντότητες του πλανήτη συναλλάσσονταν αναμιγνύονταν, συγκροτούνταν και προχωρούσαν εν μέσω δυσκολιών και συγκρούσεων από τη μια εποχή στην άλλη η αποικιοκρατία και οι αυτοκρατορίες των Νέων Χρόνων τάραξαν τις σεισμικές πλάκες του πλανήτη και υποδούλωσαν έθνη τρισχιλιετούς διαμόρφωσης.
Οι αγώνες ανεξαρτησίας των δύο τελευταίων αιώνων, όμως, έδειξαν ότι ερήμην καθεστώτων, αυτοκρατοριών, υπερεθνικών δομών και ιδεολογικών αντιλήψεων οι κοινωνικές οντότητες ποτέ δεν έπαυσαν να διαμορφώνονται εθνικά. Καταμαρτυρείται από το γεγονός ότι κάποια στιγμή η εθνική τους κοσμοθεωρία εκρήγνυται αξιώνοντας συλλογική ελευθερία.
Πολύ πέραν των πεζών και συμβατικών συζητήσεων, ορίζουμε την εθνική κοσμοθεωρία ως ένα χωροχρονικό πνευματικό και ανθρωπολογικό επίτευγμα: Ως εθνική κοσμοθεωρία ορίζουμε, το διαχρονικό κοινωνιοκεντρικό κτίσιμο του πνευματικού κόσμου και της ανθρωπολογικής ετερότητας μιας οποιασδήποτε κοινωνικής οντότητας. Η εθνική κοσμοθεωρία είναι χωροχρονικό πνευματικό γεγονός το οποίο δεν καταστέλλεται και δεν κατεξουσιάζεται.
Είναι η πνευματική μαγιά που βρίσκεται στον πυρήνα των αξιώσεων ελευθερίας και που περιέχει πολύ δύναμη για να μπορεί να στηρίξει αγώνες ελευθερίας κατά τυράννων απείρως υπέρτερης ισχύος.
Απαγγέλλει ο αμούστακος Ρήγας Φεραίος της Κύπρου, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο τελευταίος που απαγχονίστηκε σε ηλικία 18 χρονών κληροδοτώντας μας εκατοντάδες ποιήματα για την Ελευθερία, την Ελλάδα και τον Έρωτα.Θα πάρω μιαν ανηφοριά
Θα πάρω μονοπάτια
Να βρω τα σκαλοπάτια
Που παν στην λευτεριά Μπορεί σε κάποια μάχη,
γραμμένο η μοίρα νάχει,
να μη γυρίσουμε.
Μα πάμε με καμάρι
Και λέμε όποιον πάρει, και θα νικήσουμε
Η εθνική κοσμοθεωρία είναι πρωτίστως πνευματικό και ανθρωπολογικό κατόρθωμα που σωρευτικά κτίζει τον πολιτικό πολιτισμό τοπικά και οικουμενικά. Αν και διαφορετικού περιεχομένου για κάθε κοινωνική οντότητα η εθνική κοσμοθεωρία είναι μορφικά πανομοιότυπη γιατί ενσαρκώνει τις ίδιες αξιώσεις για απαλλαγή από τυράννους, για δημοκρατία και για ελευθερία. Με εθνική κοσμοθεωρία είναι προικισμένες όλες οι κοινωνικές οντότητες στην Ανατολή, στον Νότο, στον Βορρά και στην Δύση.
Οι βαθμίδες αυτού του πολιτισμού και πολιτικού κατορθώματος, όμως, ποικίλουν: Αλλού υπάρχουν κτίσματα χιλιετιών, αλλού αιώνων και αλλού λιγότερο. Όπου και να κτίζεται και όπως και να κτίζεται, όμως, η εθνική κοσμοθεωρία είναι σίγουρα οικουμενικό κατόρθωμα και κεκτημένο όλων των κοινωνιών, γιατί εγγενώς συνυφασμένη με την οντολογικού περιεχομένου ανθρώπινη ελευθερία.
Το ανθρώπινο μάτι για να βλέπει καθαρά, ήρεμα και ειρηνικά απαιτείται να είναι ποτισμένο με το πνευματικό βάλσαμο της εθνικής κοσμοθεωρίας ως αξίωση δημοκρατίας και ελευθερίας. Από μια τέτοια εθνική κοσμοθεωρία εμφορείται ο Ρήγας Φεραίος.
Είναι χαρακτηριστική η βαθειά πολιτική ματιά του Ρήγα Βελεστινλή για τα έθνη του Μικρασιατικού ιστορικού βάθους. Ο Ρήγας Φεραίος, τα έβλεπε ως την πνευματική και ανθρωπολογική ουσία που υποστασιοποιεί τις ανθρώπινες σχέσεις συνδέοντα το παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον, συνυφαίνοντας συνάμα ειρηνικές σχέσεις και συναλλαγές. Αν εκλείψουν οι τύραννοι, βασικά λέει ο Ρήγας, οι χωροχρονικά κτισμένες εθνικές κοινωνίες μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά σεβόμενες τις εκατέρωθεν εθνικές κοσμοθεωρίες.
Ο Ρήγας μπορούσε να διακρίνει τα εθνικά κτίσματα ως Κοινωνικά γεγονότα ως προς τα οποία το Πολιτικό γεγονός πρέπει να είναι συμβατό και προσαρμοσμένο υπό συνθήκες αδιαφοροποίητης πολιτικής ελευθερίας. Τα αλάνθαστα πνευματικά κύτταρα του Ρήγα έβλεπαν καθαρά ότι απαλλαγή από την τυραννία, ανεξαρτησία, δημοκρατία και ελευθερία είναι αλληλένδετα. Γι’ αυτό σύνδεσε ευθέως την αξίωση απαλλαγής από την τυραννία, την αξίωση για εθνική ανεξαρτησία και την αξίωση για δημοκρατία.
Αναφέρω χαρακτηριστικά αποσπάσματα του Ρήγα Φεραίου:
Και αλλού, στο «Περί σχέσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας με τα ξένα έθνη»:«Η Ελληνική Δημοκρατία είναι μία, με όλον όπου συμπεριλαμβάνει εις τον κόλπο της διάφορα γένη και θρησκείας. Δεν θεωρεί τας διαφοράς των λατρειών με εχθρικό μάτι».
Ο ελληνικός λαός είναι φίλος και σύμμαχος με τα ελεύθερα έθνη. Οι Έλληνες δεν ανακατεύονται εις την διοίκηση των άλλων εθνών, αλλά ούτε είναι εις αυτούς αποδεκτό να ακατατωθούν άλλα έθνη εις την δική τους».
Η εθνική κοσμοθεωρία του Ρήγα είναι, θα έλεγα, οικουμενικής αξίας, άφθαρτης πνευματικότητας και εμποτισμένη από τα διαχρονικά επιτεύγματα του πολιτικού πολιτισμού. Υποδηλώνει που θα είχε οδηγηθεί ο κόσμος αν δεν είχαμε το φοβερό φαινόμενο της αποικιοκρατίας και των νεότερων ηγεμονισμών. Την ίδια εποχή που στα πολυεθνικά κράτη της Δύσης έβλεπαν τις πνευματικές παραδόσεις των εθνών τους ως απειλές προκαλώντας εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες, το εμποτισμένο στην εθνική κοσμοθεωρία βλέμμα του Ρήγα έβλεπε στην εθνικά βαθύπλουτη Ανατολή τις προϋποθέσεις ειρηνικής συνύπαρξης των κοινωνιών.«Δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δια αιτία της ελευθερίας». Όλα όμως χάνονται αν χαθεί η πατρίδα. Έτσι γράφει: Οι Έλληνες «δεν κάμνουν ποτέ ειρήνη με ένα εχθρό ο οποίος κατακρατεί ελληνικό τόπο».
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΟΜΙΛΕΙ
«Φωτιά» μεγάλη θα ανάψει στα Βαλκάνια και την Ελλάδα λίαν συντόμως
λόγω ύπαρξης σχεδίου των χωρών του Κόλπου που θέλουν να ¨εισβάλουν» μέσω
του Ισλάμ στην Ευρώπη.
Ο πρώην Σκοπιανός αξιωματούχος και καθηγητής σε θέματα ασφαλείας
του Πανεπιστημίου των Σκοπίων Ιβάν Μπαμπανόβσκι δηλώνει προειδοποιώντας
για τα επερχόμενα: «Το Κοσσυφοπέδιο, η Βοσνία και η Αλβανία θα είναι οι
«χώρες» που θα γίνουν τα πρώτα ισλαμικά κράτη στην Ευρώπη, αναφέρει
σχετικό δημοσίευμα.
Το Ισλαμικό Χαλιφάτο αυτό το καλοκαίρι ετοιμάζει να θέσει σε ισχύ
τα νέα επιχειρησιακά σχέδια του με νέες τρομοκρατικές πράξεις σε όλη
την Ευρώπη, στον Καύκασο και στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, καθώς
και στην Κίνα, όπου διαβιούν χιλιάδες μουσουλμάνοι ( Ουιγούροι). Ένας
μεγάλος αριθμός «τρομοκρατικών πυρήνων» του ISIS έχει ήδη διεισδύσει
στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με επιτυχία τονίζει ο ίδιος.
«Η πιο σταθερή και οργανωμένη υποστήριξη των τρομοκρατών της Αλ
Κάιντα και άλλων ριζοσπαστικών ισλαμικών ομάδων στο Ιράκ και τη Συρία,
τώρα θα μεταφερθεί σε Αλβανία, Βοσνία, Sandžak (νότια περιοχή της
Σερβίας), Κοσσυφοπέδιο, καθώς και στην ΠΓΔΜ.
Τα σύνορα μεταξύ των κρατών αυτών είναι « διάτρητα» από άποψη
ασφαλείας και εύκολα μπορούν να τα διαπεράσουν. Επίσης τελωνεία και
συνοριακές υπηρεσίες δεν είναι οργανωμένες σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα
και είναι σχεδόν διαλυμένες» συνεχίζει ο Σκοπιανός καθηγητής που
γνωρίζει πολλά .
«Όλες αυτές οι μικρές σε μέγεθος βαλκανικές χώρες δεν διαθέτουν το
απαραίτητα τεχνικά κατηρτισμένο προσωπικό, δεν έχουν επίσης το
απαραίτητο υλικό προκειμένου να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τους
αραβικών καταβολών ριζοσπάστες μουσουλμάνους τρομοκράτες, τους οποίους
«προπονούσαν» εδώ και καιρό οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Τα Βαλκάνια είναι ένας παράδεισος για τους τρομοκράτες οι οποίοι θα
σχεδιάζουν επιθέσεις για όπου θελήσουν . Το βασικό πρόγραμμα στόχος που
υλοποιείται τώρα έχει την ονομασία «ΕΞΟΔΟΣ », και αφορά την μεταφορά
εκατομμυρίων μουσουλμάνων μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και την Βόρεια
Αφρική στην ΕΕ. Υλοποιώντας αυτό το σχέδιο , οι μυστικές υπηρεσίες
των Αραβικών Κρατών θα ζητήσουν από τους κατά τόπους «αντιπροσώπους
τους», να κάνουν το ίδιο (όπως γίνεται στην Τουρκία) , σε Ελλάδα, και
Ισραήλ. Σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική αυξάνεται η άνοδο και η
δημοτικότητα της ακροδεξιάς, ο ρατσισμός , η ξενοφοβία , η ισλαμοφοβία
και τα φασιστικά κινήματα. Και αυτός είναι ο στόχος της Αλ-Κάιντα, η
απόλυτη ριζοσπαστικοποίηση της Ευρώπης, των ΗΠΑ και του Καναδά. Οι
αντάρτες του χαλιφάτου μπορεί να καταστράφηκαν από τις ρωσικές
βόμβες στην Συρία , η ιδεολογία όμως του ριζοσπαστικού Ισλάμ συνεχίζει
να αναπτύσσεται και να ευημερεί», τονίζει ο Σκοπιανός πρώην
αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών.
«Η Ρωσία και οι σύμμαχοί της θα πρέπει να παρέμβουν στον αγώνα κατά
της διεθνιστικής ισλαμικής τρομοκρατίας , τόσο για την προστασία των
χριστιανών στα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή, καθώς και για την
προστασία των συνόρων των χωρών και των πολιτών.
Τα σχέδια «Βαλκάνια 2020» και «3000», τα οποία είχε δημιουργήσει ο
Αλ-Ζαουάχρι, επικεφαλής της Αλ-Κάιντα, αφορούν τον εξισλαμισμό της
Ευρώπης έως το 2020 , ενώ για τα Βαλκάνια εφαρμόζεται το σχέδιο
«3000».
Με την λήξη της προθεσμίας των σχεδίων αυτών θα έχει εξισλαμιστεί
μια τεράστια περιοχή του κόσμου, από την Πορτογαλία ως τα Ουράλια και
στις Ηνωμένες Πολιτείες και Βλαδιβοστόκ.
Τα Βαλκάνια, θα αποτελέσουν το «αεροπλανοφόρο», από το οποίο θα
«διαχυθεί» το ριζοσπαστικό Ισλάμ στην Ευρώπη», κατέληξε ο Ιβάν
Μπαμπανόβσκι Καθηγητής σε θέματα ασφαλείας και πρώην στέλεχος των
μυστικών υπηρεσιών της ΠΓΔΜ.
Έτσι εξηγούνται οι «επεμβάσεις» του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, ειδικά σε
Βοσνία (1995) και Κοσσυφοπέδιο (1999) με τις οποίες διαλύθηκε η πρώην
Γιουγκοσλαβία. Ο απώτερος στόχος των επεμβάσεων αυτών ήταν να
δημιουργηθεί η «βάση της Αλ –Κάιντα» στην περιοχή αυτή για να
«επελάσει» στην συνέχεια το ακραίο Ισλάμ.
Σε άρθρο από το pentapostagma.gr
με τίτλο (Εντατική «προετοιμασία» των χωρών του ορθόδοξου άξονα ενόψει
«εξελίξεων» στην Ευρώπη), είχαμε τονίσει ότι η Μόσχα εδώ και μεγάλο
διάστημα, σύμφωνα με πληροφορίες , «επεξεργάζεται» σχέδιο για την
δημιουργία ενός ορθόδοξου άξονα, ο οποίος θα περιλαμβάνει χώρες οι
οποίες μπορούν αν υποστηρίξουν σθεναρά αυτό το «σχέδιο».
Το όλο απόρρητο « σχέδιο» με έμπνευση από το δημοφιλές στην Ρωσία ,
«Βυζάντιο», διαθέτει ένα ισχυρό πολιτικό, πολιτιστικό, θρησκευτικό, και
στρατιωτικό υπόβαθρο. Συμμετέχουν ως « υποψήφιες» δε σε αυτό η Σερβία, η
Ελλάδα, η Αρμενία, η Κύπρος , η Λευκορωσία και κάτω υπό αυστηρές
προϋποθέσεις η Βουλγαρία
Τρίτη 22 Μαρτίου 2016
ΞΥΠΝΑ ΕΛΛΗΝΑ ΣΕ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΑΜΥΝΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΨΕΥΔΟΣΩΤΗΡΑΣ.
\ΜΕΤΡΑ
1. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.
2. ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΟΥΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΟΥΚ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ
3. ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΕΝΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑ ΑΠΑΙΔΕΥΤΟ
ΣΧΟΛΙΑΡΟΠΑΙΔΟ ΥΠΕΡΦΥΑΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.
4. ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ
ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΑΜΥΝΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΟΥ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΣΩΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΨΕΥΔΟΣΩΤΗΡΑΣ.
\ΜΕΤΡΑ
1. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.
2. ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΟΥΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΟΥΚ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ
3. ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΕΝΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑ ΑΠΑΙΔΕΥΤΟ
ΣΧΟΛΙΑΡΟΠΑΙΔΟ ΥΠΕΡΦΥΑΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.
4. ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ
ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ 1821
Κυριακή 20 Μαρτίου 2016
Stratfor: «Τρίζει η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας – Τι θα κάνει η Ελλάδα»
«Η ανανεωμένη μεταναστευτική πίεση θα δοκιμάσει τη σταθερότητα της
συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας και κυρίως την ικανότητα των δύο πλευρών να
εφαρμόσουν στην πράξη όσα υπέγραψαν στο χαρτί».
Τα παραπάνω σημειώνει το αμερικάνικο Ινστιτούτο Γεωπολιτικής
Στρατηγικής Stratfor, αναφορικά με τη συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία
για τη μείωση των προσυφγικών ροών στο Αιγαίο που υπογράφτηκε την
περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες.
Ελλάδα – Τουρκία «Ορισμένα κράτη μέλη της Ε.Ε. πίεσαν για την ταχεία
υλοποίηση της συμφωνίας, φοβούμενα ότι οι καθυστερήσεις θα ενθαρρύνουν
τους μετανάστες να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα πριν τεθεί σε
ισχύ η συμφωνία», αναφέρει μεταξύ άλλων το Stratfor και συνεχίζει:
Πριν όμως οι μετανάστες επιστραφούν νόμιμα στην Τουρκία, το Ελληνικό
Κοινοβούλιο πρέπει να αναγνωρίσει την Τουρκία ως «ασφαλή τρίτη χώρα.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει επίσης να βελτιώσει την ικανότητά της να
εγγράφει νεοαφιχθέντες μετανάστες και να επιταχύνει τη διαδικασία για
την εξέταση των αιτήσεων ασύλου.
Από την αρχή της κρίσης, η Ελλάδα έχει παλέψει για να παρέχει στέγαση
για ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των αιτούντων άσυλο και να μειωθεί ο
χρόνος που απαιτείται για την επεξεργασία των αιτήσεων τους.
Και ορισμένα μέλη της Ε.Ε. προειδοποίησαν ότι η απέλαση ανθρώπων
χωρίς πρώτα κανείς να αναλύει τις υποθέσεις τους θα ήταν παράνομη.
Η τουρκική κυβέρνηση έχει δώσει κάποια περιορισμένα δικαιώματα σε
Σύριους. Αλλά υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση των μεταναστών
από χώρες όπως το Ιράκ ή το Αφγανιστάν που θα σταλούν στην Τουρκία από
την Ελλάδα μόλις η συμφωνία τεθεί σε ισχύ.
Η Άγκυρα υποσχέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι όλοι οι μετανάστες θα
πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
Αλλά για να ανταποκρίνονται στα διεθνή πρότυπα, η Τουρκία θα πρέπει
να περάσει νέους νόμους και να βελτιώσει την ποιότητας ζωής για τους
μετανάστες.
Η αποτυχία να το πράξει γρήγορα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νομικές προκλήσεις για τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.
Εάν εφαρμοστεί σωστά, το νέο σχέδιο θα μπορούσε να αποθαρρύνει τους
μετανάστες από το να προσπαθούν να φτάσουν στην Ελλάδα. Η ιδέα είναι να
«τιμωρήσει» τους ανθρώπους που προσπαθούν να φθάσουν παράνομα στην
Ελλάδα με την αποστολή τους πίσω στην Τουρκία, υποβιβάζοντας τους στο
κάτω μέρος της λίστας των αιτούντων άσυλο.
Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι που περιμένουν στην Τουρκία και
προτιμούν τη χρήση επίσημων διαύλων για να πάρουν άσυλο θα ανταμειφθούν
για την υπομονή τους.
Μέχρι στιγμής, οι προσπάθειες για τη ρύθμιση της ροής των μεταναστών
απέτυχαν. Στις 17 Μαρτίου, γερμανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι οι
Γερμανοί αξιωματούχοι που εργάζονται για την επιχείρηση του ΝΑΤΟ στο
Αιγαίο Πέλαγος είναι απογοητευμένοι από την περιορισμένη
αποτελεσματικότητά του.
Στην Ιταλία Καθώς ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται, οι αιτούντες άσυλο
κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν να προσπαθούν να το κάνουν μέσω της
παράνομης μετανάστευσης ακόμα και αν η διαδρομή τους είναι πιο δύσκολη
από ό,τι πριν.
Οι μετανάστες από τη Συρία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής μπορεί
ακόμη και να προσπαθήσουν να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω πιο
περίπλοκων διαδρομών, που διέρχονται από την Αλβανία, τη Βουλγαρία ή
ακόμη και τον Καύκασο.
Επιπλέον, καθώς ο καιρός βελτιώνεται οι μετανάστες θα προσπαθήσουν να
«περάσουν» από την κεντρική Μεσόγειο που συνδέει τη Βόρεια Αφρική με τη
νότια Ιταλία.
Αυτό θα φέρει μια αύξηση του αριθμού των μεταναστών από την υποσαχάρια Αφρική προς την Ευρώπη μέσα στους επόμενους μήνες.
Η ανανεωμένη μεταναστευτική πίεση θα δοκιμάσει τη σταθερότητα της
συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας και θα αμφισβητήσει την εύθραυστη συναίνεση
μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε., καταλήγει η ανάλυση του Stratfor.
crashonline.gr
crashonline.gr
Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016
ΜΗΝ κουράζεστε με τους Σκοπιανούς στο τέλος πρέπει να ¨μετακομίσουν ιστορικά¨ , η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ΕΛΛΑΔΑ.
Μα τι έπαθαν όλοι τους και συναγωνίζονται ποιος θα πρωτοπεί το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ;
Και μαλώνουν και διαπληκτίζονται ενώ αν έλεγαν ¨η ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ είναι
ΕΛΛΑΔΑ¨ όλα θα τέλειωναν και θα ικανοποιούσαν την ιστορική αλήθεια που
αναρριχήθηκε ¨ ως εθνολογική ζωή εκ τάφων από τον τύμβο της ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ¨.
Στις 12 Αυγούστου του 2014 με τα πρώτα ευρήματα στο παγκοσμίου πλέον
φήμης αρχαιολογικό χώρο του λόφου της ΚΑΣΤΑ στείλαμε αρθρογραφώντας ένα
μήνυμα στους γείτονες και σε όλους αυτούς που προσπάθησαν και προσπαθούν
ανεπιτυχώς να πλαστογραφήσουν την ιστορία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.
Μετά τον Τάφο της Αμφίπολης οι Σκοπιανοί πρέπει ¨να μετακομίσουν¨…;
Και λέγαμε σε μια κρίσιμη στιγμή
¨Γεωπολιτική χρονική συγκυρία- ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
Την στιγμή που οι νεοποχίτες και τα όργανα τους βλ. τρομοκράτες
–ισλαμοφασίστες της ISIL κατακρεουργούν την Μεσοποταμία , μια τεραστίου
μεγέθους αρχαιολογική ανακάλυψη από τα σπλάγχνα της Μακεδονίτισσας Γης
φέρνει στο μυαλό μας τον Έλληνα- Μακεδόνα Βασιλιά Μέγα Αλέξανδρο, τον
παγκόσμιο αναμορφωτή που γιόμισε με πολιτισμικό φώς την ίδια γη της
Μεσοποταμίας που εδώ και χρόνια την μακελεύουν οι¨ Έμποροι των Εθνών¨.
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΓΙΑ ΤΟΝ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ* (Ἔζησε περίπου 300
χρόνια πρὶν τὸν Μ. Ἀλέξανδρο) 1.4. Ἑρμηνεία τοῦ δεύτερου ὁράματος ἀπὸ
τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ (Δανιήλ η΄ 16-17, 19, 21-22) 16. Καὶ ἄκουσα τὴ
φωνή κάποιου ἄνδρα ἀνάμεσα στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ὁ ὁποῖος φώναξε
καὶ εἶπε· «Γαβριήλ, ἐξήγησε σ’ ἐκεῖνο τὸν ἄνθρωπο τὸ νόημα τοῦ
ὁράματος». 17. Καὶ ἦλθε ὁ Γαβριήλ καὶ στάθηκε κοντά μου. … 19. Καὶ εἶπε·
… 21. «Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων (ὁ Μέγας
Ἀλέξανδρος)· καὶ τὸ μεγάλο κέρατο, τὸ ὁποῖο βρισκόταν ἀνάμεσα στὰ μάτια
του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ πιὸ σπουδαῖος βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων 22. Καὶ
τὰ τέσσερα κέρατα τὰ ὁποῖα φύτρωσαν στὴ θέση ἐκείνου τὸ ὁποῖο
συνετρίβη, σημαίνουν πὼς ἀπὸ τὸ ἔθνος τοῦ βασιλιᾶ αὐτοῦ θὰ ἀναδειχτοῦν
τέσσερις βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν θὰ διαθέτουν τὴ δική του δύναμη».
8.5. Ἡ ἑρμηνεία τῆς προφητείας ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο Ὁ
προφήτης, κριό ἀποκάλεσε τὸν Δαρεῖο, τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, καὶ τράγο
τὸν βασιλιὰ τῶν Ἑλλήνων, ἐννοῶ τὸν Ἀλέξανδρο τὸ Μακεδόνα. Λέγοντας
τέσσερα κέρατα ἐννοεῖ τοὺς βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν διαδέχτηκαν… Ὅταν πιὸ
κάτω μιλάει ὁ προφήτης γιὰ τὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρο, λέει· «Καὶ ἰδού
τράγος αἰγῶν ἤρχετο ἀπὸ λιβός…». Κι ὅταν πιὸ κάτω κάνει λόγο γιὰ τὴν
πολεμικὴ ἐπιχείρηση τοῦ Ἀλέξανδρου ἐναντίον τοῦ Δαρείου καὶ τὴν κατὰ
κράτος νίκη του, λέει· «Ἦλθεν ὁ τράγος ἕως τοῦ κριοῦ…» (P.G. 48,
893-894). Τὸ ἔθνος τῶν Μακεδόνων ἦταν ξακουστὸ πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἔλευση
τοῦ Χριστοῦ καὶ παντοῦ ὅλοι τὸ ἐγκωμίαζαν περισσότερο ἀπὸ τοὺς
Ρωμαίους. Οἱ Ρωμαῖοι, ἄλλωστε, γι’ αὐτόν τὸν λόγο θεωροῦνται
ἀξιοθαύμαστοι,
ἐπειδὴ ὑπέταξαν τοὺς Μακεδόνες. Διότι τὰ κατορθώματα τοῦ βασιλιᾶ τῶν
Μακεδόνων ξεπερνοῦσαν κάθε λογική, καθώς, ἐνῷ ξεκίνησε ἀπὸ μιὰ μικρή
πόλη, κυρίευσε ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης εἶδε στὸ
ὅραμά του τὸν Ἀλέξανδρο σὰν λεοπάρδαλη μὲ φτερά· ἤθελε ἔτσι νὰ δηλώσει
τὴν ταχύτητα καὶ τὴ δύναμη καὶ τὴν ὁρμητικότητα καὶ τὸ αἰφνιδιαστικό του
πέταγμα ἐπάνω ἀπὸ τὴν οἰκουμένη μέσα σὲ τρόπαια καὶ σὲ νίκες. ΄΄Μ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ – Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ΄΄ ΕΚΔΟΣΗ 2013
http://www.enromiosini.gr/
Φώτο από διαδίκτυο Σε ποίον λοιπόν μπορεί να ανήκει ένας τέτοιος
τάφος που ανακαλύφθηκε στην Αμφίπολη του Στρυμόνα και σε μέγεθος
ταιριάζει με τα φαραωνικού τύπου ταφικά κτίσματα της Αιγύπτου; ¨Μπροστά
στην αποκάλυψη ενός σημαντικού αρχαιολογικού τάφου φαίνεται πως
βρίσκονται οι ανασκαφές, που διεξάγονται στον μοναδικό μνημειακό
περίβολο του Τύμβου Καστά, στην Αρχαία Αμφίπολη. Σύμφωνα με τα μέχρι
τώρα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από την Κατερίνα Περιστέρη, τον
περασμένο Μάρτιο -στην 27η αρχαιολογική επιστημονική συνάντηση, που
διεξήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου- τα δύο
τελευταία έτη, κατά τη διεξαγωγή των ανασκαφών στον λόφο Καστά,
αποκαλύπτεται ένας μοναδικός ταφικός περίβολος στον κόσμο, όπως
υποστηρίζει η κ. Περιστέρη, λόγω του μεγέθους του που
αγγίζει τα πεντακόσια περίπου μέτρα, με ακριβείς αναλογίες ύψους
τριών μέτρων και συνολικού μήκους 497 μέτρων. Όπως είχε επισημάνει στο
Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στην 27η αρχαιολογική επιστημονική
συνάντηση, η κ. Περιστέρη, «κατά την περίοδο που χρονολογείται ο ταφικός
περίβολος, μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου μέχρι το τέλος του 4ου
π.Χ. αιώνα, διαδραματίζονται σπουδαία ιστορικά γεγονότα στην περιοχή της
Αμφίπολης. Σημαντικοί στρατηγοί και ναύαρχοι του Μ. Αλεξάνδρου
σχετίζονται με την περιοχή. Εδώ ο Κάσσανδρος εξορίζει και θανατώνει το
311 π.Χ. τη νόμιμη σύζυγο του Μ. Αλεξάνδρου Ρωξάνη και το γιό του
Αλέξανδρο Δ’».
Ο ταφικός περίβολος χρονολογείται γύρω στο 325 – 300 π.Χ. και φέρεται
να έχει την υπογραφή του φημισμένου της εποχής εκείνης, αρχιτέκτονα,
Δεινοκράτη, που σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία ήταν και στενός φίλος του
Μ. Αλεξάνδρου.
Οικοδομήθηκε από θασίτικο μάρμαρο που μεταφέρθηκε στη περιοχή με
ειδικά πλοιάρια, ενώ οι μαρμάρινοι δόμοι από την Αλική της θάσου,
τοποθετήθηκαν με ειδικούς γερανούς, κατασκευασμένους από ξύλο, σίδηρο
και μολύβι, ίχνη των οποίων βρέθηκαν κατά την αρχαιολογική ανασκαφή.¨
Μικρό παιδάκι πετούσα τον χαρταετό μου την Καθαρή Δευτέρα πάνω από τα
μαλακά χώματα της ιστορικής γης της Αρχαίας Αμφίπολης έξω από τον τότε
αρχαιολογικό χώρο. Πολλές φορές έφερνα τούμπες από τις ¨κοτρώνες-
λιθοδομές¨ που ξεπρόβαλαν ξαφνικά μέσα από το μαλακό χώμα.
Που να φαντασθώ τότε τι κλωτσούσα κατά λάθος;
Αλλά και την απορία δεν μπορούσαν να μου την λύσουν πως βρέθηκε
τέτοιο τεράστιο για τα παιδικά μάτια μαρμάρινο λιοντάρι στις όχθες του
ποταμού Στρυμόνα;
Ο γνωστός Λέων της Αμφίπολης.
Σήμερα όμως τα πράγματα άλλαξαν…
¨Παρουσιάζοντας τα νέα ανασκαφικά δεδομένα, με αρχιτεκτονική
τεκμηρίωση, για τον τρόπο και τον τόπο κατασκευής του μνημείο του Λέοντα
της Αμφίπολης, ο διεθνώς αναγνωρισμένος αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής,
τόνισε ότι τα χαμένα μέλη του ταφικού περιβόλου αποτελούν σήμερα τη
βάση του Λέοντα της Αμφίπολης, ενώ η κλήση των μαρμάρινων δόμων
αποδεικνύουν την κυκλική τους φορά και ότι είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι
του μεγάλου ταφικού περιβόλου.¨ Όμως οι απορίες μου παραμένουν ακόμη
και έχουν να κάνουν με το παρακάτω ερώτημα.
Βλέποντας κανείς το ανάγλυφο της περιοχής διερωτάται με τι φερτά
υλικά επιχωματώθηκε ένα κυκλικό μνημείο μήκους 500 μέτρων και ύψους
τριών μέτρων; Ή ο Στρυμόνας επιχωμάτωσε- προστάτευσε αυτό το μοναδικό
παγκόσμιο εύρημα ή οι πρόγονοι μας Έλληνες –Μακεδόνες παράχωσαν το
μνημείο αυτό με τα μαλακά χώματα της Αμφίπολης για να το γλυτώσουν από
τους διαχρονικούς Βανδάλους που περνούσαν κάθε τόσο και λιγάκι και
κατέστρεφαν στο διάβα τους ότι εύρισκαν στο στενό αυτό ηπειρωτικό τμήμα
της Ρωμαίικης Γης.
Όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ¨η αγανακτισμένη από τις ιστορικές
αδικίες γη της Μακεδονίας¨ να αποκαλύψει ΑΛΗΘΕΙΕΣ και να στείλει ένα
μήνυμα ¨στα καρναβάλια των Βαλκανίων¨ και στους πάτρωνες τους…
ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ¨να πάτε να κάνετε τα φεστιβάλ σας αλλού¨
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ΕΛΛΑΔΑ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ η χώρα.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι το ¨ΑΓΙΟΣ ΟΡΟΣ¨ της Παγκόσμιας Ιστορίας και μέσα σε αυτήν ανήκει και το ΠΕΡΙΒΟΛΙ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας.
Άρα η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ θωρείται ¨Μακεδονίτισσα¨ και ξέρει πολύ καλά να διαφεντεύει το μέρος ΤΗΣ.
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΥΓ .Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που κοπίασαν και κοπιάζουν κατά της πλαστογράφησης του ονόματος της Μακεδονίας .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)